یادداشت -۴- آخرین روز هشتاد و نه!!!

درود

رفت پی کارش بی صاحاب شده. پدر سوخته، پدره پدره پدر سوخته‌مان را درآورد تا رفت. عجب چیز مزخرفی هم بود. یادم می‌آید پارسال همین موقع‌ها بود که آهنگ ِ نه امسال سال من نیست و !! ی ِ احسان خواجه امیری را گوش می‌دادم. لامصب از همان اولش هم این هشتاد و نه، سال نبود. هرجا رفتم، می‌نالیدند از هشتاد و نه! هرچه هشتاد و هشت با همه‌ی تلخی‌هایش برای‌مان به‌یاد ماندنی بود این هشتاد و نه گند زد تویش!
نمی‌خواهم آه و ناله راه بی‌اندازم دم عیدی. آمده بودم بگویم دیده‌اید ما ها چقدر خوبیم! خوب که نه! خوب برنامه‌ریزی می‌کنیم؟! از اواسط سال به آن ور می‌گوییم امسال که نشد، ایشالا از اول سال دیگه!! فرقی هم نمی‌کند چه کاری باشد ها! همه‌ی کارها و برنامه‌های‌مان را می‌اندازیم یا برای اول سال یا برای شنبه‌ها! از شنبه (از اول سال) درس می‌خوانم... از اول سال (از شنبه) ی آدم دیگه می‌شم... از سال دیگه (از  شنبه ی دیگه) سیگار رو ترک می‌کنم... و چیزهایی به این چنین!
هرسال و هرشنبه هم می‌آیند و می‌روند و هیچ‌کدام از برنامه‌ها عملی نمی‌شوند. و هی می‌نشینیم و افسوس می‌خوریم و می‌گوییم دیدی نشد... دیدی نتونستم... دیدی نذاشتن... ایشالا سری بعدی...
بی خیال بابا... چه را می‌خواهید عوض کنید؟! خودت هستی و خودت دیگر! تعارف نداریم که... تو آدم بشو نیستی... حالا چه امسال... چه سال دیگر...
بی خیال آدم شدن... زندگی‌ات را بکن بابا... :دی

:.:

شوخی کردم... همیشه امید به آینده و انرژِی مثبت و این کوفت ِ زهرمار ها خوب است. داشته باشیدش دم عیدی. سر ِ سفره هفت سین هم هی مدام از آن آرزوهای خوشگل و امیدوارانه و این‌ها بکنید. کی به کی است... کنتر که نمی‌اندازند برای‌تان... بنشینید و آرزو کنید سال دیگر همین موقع همه چیز خوب شده باشد و همه سلامت باشند و همه پولدار شده باشند و ایران شده باشد آمریکا!! و این‌ها :دی!!

:.:

جان من... مرگ من... سر سفره آرزو بفرمایید سال دیگر، بار دیگر، سخنان این سفیه ِ فقیه ِ ولی را دیگر نشنویم! بخدا گند می‌زند توی عید با این سخنان و اسم انتخاب کردنش برای هرسال! هرچه هم می‌خواهیم بی خیالش بشویم نمی‌شود. هستش دیگر...

:.:

روده درازی کردیم... ببخشید... خلااااصه...

ســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــال جدید قشنگ... عیدتون مبارکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ...